Roses are red, like this blood

Met zwierige passen begaf de roetzwarte kattin zich richting de Rose Gardens, ze kwam graag in de tuinen, want in het kasteel was het altijd zo duister en muf. Ze ademde de geur van de rode bloemen eens goed in, en ze sloot haar ogen even. Ze trippelde naar een grote bloem toe, deze was aardig gegroeid. Per ongeluk kwam ze met haar poot tegen een doorn aan, en meteen trok ze deze terug. Een dikke druppel bloed drupte uit haar poot. Meteen pakte ze een rozenblaadje uit de dichts bijzijnde bloem, legde deze neer en drukte haar poot er tegen aan. Ze wroette wat russen de bloemen en vond wat spinrag die ze om haar pootje heen wikkelde, het was niet veel, maar wel genoeg. Ze haalde haar poot van het rozenblaadje af en draaide vluchtig de spinrag om haar poot heen. Al snel drupte het bloed niet meer zo uit haar poot, de spinrag zat zo strak dat het bloed geen uitweg meer kon vinden.

Voorzichtig liep de grijze poes door de rozentuin van het kasteel. Ze wist dat ze hier niet echt welkom was, maar hier waren bijna nooit andere katten, en het was een welkome afwisseling van de harde straatjes in het dorp. Opeens draaide de wind en rook ze een andere kat, samen met een vleugje bloed. Als deze andere kat gewond was, moest ze misschien helpen. Stripe liep het hoekje om en zag een zwarte kasteelpoes zitten, met spinrag om haar poot gewikkeld. "Euh.. Hallo", mauwde ze ietwat ongemakkelijk.