I still can't believe it...

Ik kan het gewoon niet geloven! Ik ben veranderd in een kat, niemand weet waar ik ben en ik weet niet eens hoe mijn getransformeerde lichaam werkt! Een lichtgekleurde poes met rossige aftekeningen rond haar gezicht zat aan de rand van de vijver die in de tuin van het kasteel lag en keek in het water naar haar weerspiegeling. Het was nog maar enkele dagen geleden dat ze hier terecht was gekomen en was getransformeerd in een kat, maar had nog niemand anders gezien. Misschien kwam dat omdat ze zich meteen verstopte als ze iets zag dat verdacht was of als ze iemand aan hoorde komen. Ze was bang, bang dat anderen haar zouden zien en hoopte dat dit allemaal maar een enge, vreemde droom was. Maar diep vanbinnen wist ze dat het niet zo was en dat ze de werkelijkheid moest accepteren, dat ze haar nieuwe leven moest accepteren... Geluiden achter haar lieten merken dat er iemand aan kwam en in de eerste instantie wilde ze meteen wegrennen, maar toen bedacht ze dat de andere 'persoon' haar misschien zou kunnen helpen.

Alea draaide haar hoofd langzaam en ietwat angstig in de richting van waar het geluid vandaan was gekomen. "Hey jij daar." zei de oranje met wit gevlekte poes die daar stond. "Wat doe je op de kasteelgronden? Als je problemen zoekt, ik zal ze maar wat graag de grond in drukken." "Ehm..." begon Alea. "Ik... Ik be... Ik ben.. Ik ben veranderd in een kat..." stotterde ze, maar al snel vonden haar woorden wat meer stevigheid. "Ik had verloren en toen moest ik het kasteel in en toen... Toen gebeurde er dit!"

De rood met witte poes bromde iets, maar Alea kon niet verstaan wat ze zei. "Je bent al de zoveelste mens. Maar ach, jullie zijn mensen, dus ik kan ook niet teveel verwachten denk ik." De ogen van de poes vernauwden zich. "Knoop dit maar in je oren, Aka is de naam, leider van dit kasteel." Alea slikte even, ze was een beetje geschrokken van de reactie van de poes, die blijkbaar Aka heette. "Ehm... Ik...  Ik ben Alea... Alea Sparxes..." miauwde ze zachtjes, ze kon nog steeds niet goed wennen aan haar 'nieuwe' stem. "En ik wil leren hoe ik een kat moet zijn." De zin kwam plots uit Alea's mond alsof het niets was.

Aka maakte een beweging die Alea deed denken aan een buiging. "Welkom in het kasteel dan, Alea." miauwde de kasteel-leidster. Een klein sprankje licht vol hoop kwam op in de duisternis die in Alea's hoofd had gehangen sinds ze in een kat was veranderd. "Dan mag je over een maand bewijzen of je genoeg geleerd hebt. En dus of je in het kasteel mag blijven." Het hooplichtje werd meteen een stuk kleiner. Mezelf bewijzen? Dacht de flame point kat. Maar...  Hoe zou ik dat dan moeten doen? Kan ik echt binnen een maand helemaal wennen aan mijn nieuwe lijf en mezelf bewijzen als kat? En hoe... "Hoe is het überhaupt mogelijk dat ik in een kat veranderd ben?" Dacht ze hardop zonder het zelf te merken.

_{14 moons||On Trail/Cursed One||Female||Single}

Aka liet een geërgerde zucht. "Moet ik het voor je uitspellen? Heb je de geruchten dan niet gehoord? Het kasteel is vervloekt lieve schat." De ogen van de poes vernauwden zich opnieuw. "Het enige wat we hier weten is dat je voor altijd een kat zult blijven. Dus je kan er maar beter aan gaan wennen." Alea slikte moeizaam toen ze een duistere grijns zag verschijnen op Aka's gezicht, maar voordat de flame point haar mond kon openen sprak de gevlekte poes verder. "Zul je zien hoe wij ons voelen dat we niet welkom zijn in jullie dorp. Dat we daar vermoord en verjaagd worden, omdat we ongeluk schenen te brengen. Nu ben jij ook niet meer welkom in je thuis." Elk van de woorden raakten de poes diep, ze staken als doorns in haar hart. Dankzij dat rotjoch uit haar klas zou ze nooit meer bij haar vrienden en familie kunnen zijn. Als het mogelijk geweest zou zijn, zou ze huilend weggerend zijn uit angst en verdriet. Ze sloot haar grijzig blauwe ogen half en draaide zich om naar het water, waar ze naar het spiegelbeeld keek waar ze maar aan zou moeten wennen. Van binnen werd ze verscheurd door de woorden van Aka, die nog steeds door haar hoofd galmden.

_{14 moons||On Trail/Cursed One||Female||Single}

Alea bleef naar het water staren, waar haar katachtige spiegelbeeld misvormd werd door de golfjes die de fontein veroorzaakte. "Ik zal je wel alleen laten met je gedachten. Ik zie wel of je besluit het kasteel in te gaan of niet." mauwde Aka. De flame point poes wist niet of ze wel wilde dat Aka weg ging, ze wilde haar nog zo veel dingen vragen, ook al had de leider van het kasteel haar van binnen kapotgemaakt... Ze zei niks tegen Aka en hoopte aan de ene kant dat de poes gewoon weg zou lopen.