I-it can't be possible!

Ze kon het niet geloven. Ze was een kat geworden. Eerst had ze gedacht dat het een hallucinatie was.. maar de uren vlogen voorbij, en nog steeds had ze een poten, een staart en vacht. Dit kón niet. Farai was altijd al iemand gewest die niet geloofde in sprookjes en bijgeloof. Dat was ook de rede dat ze zonder angst naar binnen was gestapt. Maar... het meisje, nee de poes schudde wild haar kop. Ze begreep er niks van. Wat als ze nou nooit terug zou veranderen? Dan zou ze iedereen nooit meer zien! Bij de gedachte trok een huivering over haar rug. En dat ijsje die haar vrienden haar hadden beloofd.. die zou waarschijnlijk ok niet meer komen. De rode poes voelde iets van paniek opborrelen. Maar probeerde dit zo goed mogelijk te onderdrukken. Dit was gewoon een droom, en straks zou ze weer wakker worden. En lachen dat ze zo bang was geweest. Maar hoe hard ze ook haar best deed, ze kon er niet in geloven. Alles wat te e http voor een droom. Farai keek verwilderd om zich heen. Ze had al andere katten geroken, maar titel nu toe geen een gezien. Maar plots, als uit het niets stond er een vreemde kat voor haar neus. Ongemerkt zette ze haar haren op en blies ze. Maar daar stopte ze geschrokken mee. Nee! Dat kon ze niet! "Zeg alsjeblieft niet dat ik met jou kan praten." Siste ze.

Kuksie: Spotted. Maar later mogen er meer komen als Kuksie dit ook goed vind c:

De calico kater was op onderzoek uitgegaan in het kasteel waarin hij zich bevond. Niks kwam hem bekend voor, maar hij ontdekte dat er andere katten waren. En nu stond hij oog in oog met een van hen. Een rode poes met een verwilderde blik en opgezette haren. "Zeg alsjeblieft iet dat ik met jou kan praten.", siste deze poes naar hem. Ze klonk niet zo zeer vijandig, meer angstig. De kater keek verlegen naar zijn witte poten, en mompelde: "Ik kan je verstaan...". Voorzichtig keek hij naar de rode poes voor hem, om meteen zijn blik weer neer te slaan toen hij de schrik zag.

-Tuurlijk, er mogen anderen bijkomen als ze dat willen ^^-

"B-ben jij.. Ook een mens?", vroeg de rood met witte poes. "Of.. Was je een mens?". De poes was duidelijk niet gewend aan het miauwen.  Hij keek recht in de oranje ogen van de poes en zei: "Dat is toch onmogelijk? Ik bedoel, niet dat ik er alles van weet, maar eens een kat, altijd een kat, niet? Net zoals eens een mens, altijd een mens.". Zou ze hem begrijpen, of was ze te zeer gechoqueerd? Hij wist niet eens waarom ze zo gechoqueerd was. Maar ze was duidelijk in de war, als ze onzin begon uit te kramen over mensen die in katten veranderen enzo.

"Dat is toch onmogelijk? Ik bedoel, niet dat ik er alles van weet, maar eens een kat, altijd een kat, niet? Net zoals eens een mens, altijd een mens."miauwde de kater. Farai raakte ietwat geïrriteerd door hem, omdat ze dat zelf ook wel wist. En had gehoopt op duidelijke antwoorden, die haar gerust konden stellen. "Ja ja dat weet ik ook wel" Snauwde ze naar hem. "Maar ik weet zo'n 100% zeker dat ik hier binnenkwam als een mens, en nu ben ik een kat."vervolgde ze al even 'vriendelijk'. "Wat is er met dit kasteel aan de hand? Hoe kan ik weer een mens worden?"Miauwde ze dreigend. Op een toon die een antwoord afdwong. Normaal was ze een stuk aardiger, maar ze was zo in paniek en verward dat ze niet zichzelf was.

"Ja ja dat weet ik ook wel", snauwde de rood-witte poes naar hem. Haar oranje ogen spuwden vuur van irritatie.. Of woede. "Maar ik weet zo'n 100% zeker dat ik hier binnenkwam als een mens, en nu ben ik een kat.". Waarom was ze nou zo boos op hem? "Wat is er met dit kasteel aan de hand? Hoe kan ik weer een mens worden?", vervolgde ze, nu eerder dreigend alsof ze van plan was hem te dwingen antwoord te geven, desnoods met geweld. De calico kater wou boos zijn, maar kon het niet, dus hij antwoordde bijna bang: "D-dat.. Dat kan ik toch niet weten?". Hij dook in elkaar alsof de poes met de oranje ogen ieder moment haar klauwen in zijn vacht kon haken, wat best wel eens waar zou kunnen zijn.

-Door pure lompigheid de eerste versie verwijderd xD-

De poes merkte niet dat ze bijna stond te trillen op haar poten. Ze hoopte zo erg dat de kater haar zou zeggen dat ze over een uur ofzo weer een mens zou worden, dat ze geen ander antwoord meer kon tolereren. Niet wilde tolereren.   "D-dat.. Dat kan ik toch niet weten?". zei de kater bijna bang en hij dook in een. Farai sprong woedend naar voren en drukte de kater tegen de grond. Ze wilde haar nagels in zijn pels boren, maar bedacht toen wat ze aan het doen was. Deze kater kon er ook niks aan doen! Even kwam er een geschokte blik in haar ogen. Toen stond ze razend snel op en liet ze de kater gaan. Om een paar meter van hem vandaan te lopen. Ze ontweek zijn blik. "Sorry" mompelde ze nauwelijks hoorbaar

Opeens sprong de rood-witte poes met de vuurspuwende, oranje ogen op zijn rug. Haar nagels maakten krasjes in zijn huid. Het deed niet echt pijn, maar de schok maakte alles erger. Opeens was de druk weg en keek de poes hem gechoqueerd aan. Ze mompelde iets wat hij niet kon verstaan, maar verdacht veel op "sorry" leek. De calico kater bleef ineengedoken zitten, met wijd opengesperde ogen. Was hij nu net aangevallen? En waarom dan? Omdat hij de vraag niet kon beantwoordden? Zwarte flitsen. Een bruinharige jongen met groene ogen. Een grote boze jongen. Een duw. De vloer die dichterbij komt. Gelach. En dan zat hij weer ineengedoken op de harde stenen kasteelvloer met de rood-witte kat een paar meter voor hem, proberend zijn blik te ontwijken. Zijn ogen waren groot van ontzetting, angst en schok.

-Ik kwel Spotted met herinneringen xD-

De kater leek het niet helemaal te begrijpen, en dat nam Farai hem niet kwalijk. Al liet ze dat niet merken. Ze zette haar achterwerk op de grond. Als de kater wilde dat ze weg ging, moest hij dat zeggen. Dan zou ze niet zonder wat valse woorden vertrekken, maar goed, dan zou ze wel gaan. Ze keek de kater even snel aan, en zag tot haar verbazing een glazige blik in zijn ogen, gevolgd door die van angst en schok. Even keek ze hem fronsend aan. De poes opende haar mond om te vragen wat er was, maar sloot die toen weer. Misschien maakte dat hem nog bozer, nee, toch maar niet. "Farai is de naam..."Zei ze met een beetje een onzekere ondertoon. Ze voelde zich nogal ongemakkelijk, omdat ze geen idee had wat er was gebeurd

-awh xD arme Spotted xD.
Let vooral niet p Farai, ze... tja... ze kan niet goed om gaan met dit soort dingen xD-

"Farai is de naam.", zei de rood-witte poes die blijkbaar Farai heette. Hij wou zichzelf voorstellen, maar dat kon hij niet. Hij wist zijn naam niet. Hij was nog steeds een beetje in chock van wat er daarstraks gebeurt was. Was dat een.. Herinnering? Uiteindelijk zei de calico kater maar: "Aangenaam" om de stilte de doorbreken. Hij hoopte maar dat ze hem niet naar zijn naam ging vragen, dan moest hij misschien iets uitvinden..
-Sorry, beetje kort, weinig inspiratie :3-

De kater leek nog een beetje in shock te zijn. Het maakte haar alleen nog maar nieuwsgieriger. Maar nog steeds besloot ze haar mond te houden. Later misschien, zou ze er naar vragen. "Aangenaam" zei de kater. Even wachtte de poes, maar zijn naam kwam er niet achterna. Ze trok één wenkbrauw op. "Heb je geen naam?"Vroeg ze sarcastisch. Wie had nou geen naam? Wat ze niet wist, was dat deze kater écht geen naam had, of ide niet meer wist.

-maakt niks uit :3 mijne is ook kort xD Trouwnes, even een vraaje, ben jij Leafheart aka Sarah op wc? =3 _

"Heb je geen naam?", vroeg Farai. het sarcasme in haar stem ontging hem volledig. Hij dacht dat ze iets meer wist over hem, hem doorhad. "I-I-Ik.. M-M-mijn.... Hij kon zijn zin niet afmaken, zijn stembanden wouden niet mee. Hij slikte eens, keek de poes recht aan met zijn grote bruine ogen en zei toen: "I-I.. Ik W-weet M-M-Mijn n-naam N-Ni-Niet.. Hij keek haar angstig aan, niet wetend hoe ze zou reageren. Zonder het zelf te beseffen was hij weer ineengedoken.

-Ja, op wc ben ik Leafheart, Goldenkit, Lightningpaw*, Merida en Dogfang :3-

"I-I-Ik.. M-M-mijn...." hakkelde de kater. Farai keek hem ietwat verrast aan, en trok één wenkbrauw op. Hij slikte en keek haar recht aan. "I-I.. Ik W-weet M-M-Mijn n-naam N-Ni-Niet.. Verbaast keek Farai hem aan... Maar.. iedereen had toch een naam? Ze keek hem even ietwat onzeker aan. Hij was weer in een gedoken, en Farai beet op haar lip. Hij was bang voor haar? Hoe on zij boos zijn omdat hij zijn naam niet wist? "Euhm.. o-oke"mompelde ze. "Maar... je moet toch ooit van iemand een naam hebben gekregen? Hoe noemen je vrienden je? Hoe noemt je familie je?"

"Euhm.. o-oke", mompelde Farai. "Maar... Je moet toch ooit van iemand een naam hebben gekregen? Hoe noemden je vrienden je? Hoe noemt je familie je?", vroeg de rood-oranje kat. Zijn bruine ogen liepen over van verdriet om het verlies van iets waarvan hij niet eens wist wie of wat het was: familie. Hij kon geen woord uitbrengen en zat dan maar ineengedoken te snikken. En deze poes vond hem nu waarschijnlijk emotioneel onstabiel, ofzoiets. Na een hele tijd waren zijn tranen op, en keek hij de poes aan, hopend dat zijn blik genoeg zei.

De kater keek weg, en gaf geen antwoord. Ze hoorde hem snikken en beet op har lip. H-had ze ene pijnlijke vraag gesteld. Ze wist niet of de kater nu hel erg overdreef, of dat ze een vraag had gesteld die hem gewoon heel erg had geraakt. Niet wetend wat te doen bleef ze staan, zonder een woord te zeggen. Uiteindelijk stopte d ekater met snikken, en keek hij Farai hopeloos aan. "O-oke...Euhm... Z-zal ik je anders een n-naam g-geven?" hakkelde ze

"O-oke...Euhm..Z-zal ik je anders een naam g-geven?", hakkelde de rood-witte poes. Dat was een vriendelijk aanbod, een hele verandering in haar houding. Hij kon niks uitbrengen van alle emoties die hij te verduren kreeg. Man, het lot had echt geen medelijden met hem. Daarom haalde hij maar zijn schouders op. Misschien was het wel fijn als hij een naam had, dan konden katten hem aanspreken.. Aan de andere kant was dit misschien het bewijs dat hij zijn geheugen niet meer terugkreeg.. Zijn blik veranderde van hoop naar onwetendheid naar hopeloosheid en weer terug naar onwetendheid. Al die tijd zei hij geen woord en maakte hij geen lawaai. Ergens verderop in het kasteel hoorde hij andere katten praten.