Toulouse (AKA)

AKA || Castle Leader || Female || Single

Nauwelijks maakten haar poten geluid op de kille stenen en de tapijten van het kasteel. Ze moest het wel nageven, het kasteel voorzag ze in het meeste wat ze nodig hadden. Het gaf comfort, voedsel en veiligheid. Het was net alsof de vloek hen beschermde van de menselijke invloeden. Misschien was dat juist wel waarom de vloek er was. Maar daarin kon ze alleen maar speculeren. Niet dat Aka van het speculeren was, maar soms kon je het je niet helpen om je dingen af te vragen. Dingen zoals... Dat. Ze bromde eventjes wat toen een halfopenstaande deur in zicht kwam. Over het algemeen werden vertrekken gedeeld door een aantal knights, maar niet in dit geval. Ze moest het haar dochter nageven. Ze had op de één of andere manier het voor mekaar gekregen om een kamer voor zich alleen te claimen. Ze was dan ook redelijk authoritair. Wat wilde je ook, twee Leaders als ouders?

Ze hield halt in de deur opening en stapte met een redelijk koninklijke houding naar binnen. Haar rug had ze gerecht, haar nek licht gebogen en haar kin in de lucht. Zoals ze al verwacht had, werd ze niet al te vriendelijk ontvangen door haar dochter. Ze mochten elkaar allebei niet. Scheelde dat weer. Hoefden ze allebei niet te doen alsof. "Elke kamer in dit kasteel is van mij, Tsubaki," Miauwde de Leader kil, waarna ze rustig nog een paar stappen de kamer inliep. "Over mijn kasteel gesproken, ik heb klachten over je ontvangen."

AKA || Castle Leader || Female || Single

Aka was niet onder de indruk, totaal niet zelfs. Ze was zich er wel van op de hoogte dat haar dochter het in haar mars had om totaal uit haar dak te gaan als ze haar zin niet kreeg. Nu moest ze ook tot haar eigen irritatie misschien wel toegeven dat dit een licht familietrekje was. Natuurlijk was het bij Aka zelf wat minder geworden nu ze wat gegroeid was. Maar het leek alsof Tsubaki er altijd in bleef hangen. Achja, één zoon was al weg. En met haar dochter had ze het niet getroffen. Waar had Kuro haar mee achter gelaten? Ze schudde haar kop eventjes, nu niet belangrijk. Focus.

Aka was alles behalve dom, ze kon elk klein beetje handvat vinden in de woorden van Tsubaki. Ze zou het niet toegeven, maar ze was stiekem trots op wat haar dochter bereikt had. Toch zou ze het de grond in blijven boren. Haar dochter's ego moest immers zeker in check gehouden worden. "Nou en?" De kinderlijke toon die haar dochter uitstootte irriteerde haar. "Ik wens dat je wat minder kinderlijk tegen me spreekt, Tsubaki," Miauwde Aka dus kil, "Gedraag je je als een kitten? Dan zal ik je gaan behandelen als een kitten." Ook haar toon raakte wat bijtender. "Ik ben prinses van dit kasteel en erfgenaam van de troon sinds die waardeloze broeder van me is vertrokken naar die stink kraaien" Brieste ze met woede als bijtend zuur. "Hij heeft geluk dat hij is geboren en ik ben ik geluk geboren" Miauwde de poes. "Je bent alles behalve de erfgenaam," Miauwde Aka droog, "De council zal mijn opvolger kiezen als de tijd daarvoor rijp is en ik ben absoluut niet van plan om mijn 'troon' zoals jij het noemt zomaar op te geven."

AKA || Castle Leader || Female || Single

Nog steeds was Aka niet onder de indruk van haar dochter. "Dat hoef je me niet uit te leggen hoor, ik ben niet dom in tegenstelling tot .. sommige katten" Aka had haar ogen al vernauwd, maar haar dochter corrigeerde zich. "Dat is grappig, je had het net nog over erfgenaam zijn." Miauwde de leader koeltjes naar haar dochter. "Je zult zien! Ik zal het hoog schoppen en jouw opvolgen! Wie heeft die achterlijke regels bedacht? De sterkte kits van de leider zouden hem moeten opvolgen .." Begon ze, de bewondering voor het leiderschap klonk nu duidelijk door in haar stem. "Zodat alleen de sterkste katten leider worden.. Zeg Aka-" Behoedzaam zei ze geen moeder "Misschien moeten we voor de verandering eens een voorbeeld nemen aan de stellingen van de Rebellen. De leider uitdagen. Dan zou ik je zo aankunnen!" Miauwde haar dochter. Nu raakte Aka al helemaal behoedzaam. Haar dochter begon een potentieel gevaar te worden. "Me dunkt dat een leader alle taken uit zou moeten kunnen voeren Tsubaki," Miauwde de poes kiltjes, maar voor de algehele verbazing toch nog met een kleine hint van medeleven. "Ook de taken waarvoor je goed moet kunnen zien. Je ambitie is iets om trots op te zijn, maar je moet een manier vinden om je slechtziendheid te kunnen omzeilen." Zowaar een advies, ze zou zichzelf bijna een klopje op de schouder geven.

AKA || Castle Leader || Female || Single

Aka vertrok nog niet eens een spier in haar gezicht toen haar dochter tegen haar begon te spreken. "Toevallig durf ik dat wel, Tsubaki," Miauwde Aka kil, "Verlaag je stemgeluid en gedraag je als een volwassen kat. Niet als een verwende kitten. Ik heb je al een enorme kans gegeven door je te laten blijven, ondanks je handicap. Laat me daar Geen spijt van krijgen" Het gesprek werd zoals altijd kil. Het kon ook niet anders. "Ik laat je alles doen wat je wil, geloof me, want anders had ik je allang deze kamer en misschien zelfs wel het kasteel uitgesmeten. Iets wat misschien wel gaat gebeuren als je een struikelblok voor het kasteel blijkt. Wat mij betreft mag je jagen, de nurtures helpen, maakt niet uit. Je blijft echter in je kamer zitten kniezen en een beetje het nutteloze prinsesje spelen. "
"Je kwam toch om die rot klachten tegen me te luchten, nietwaar? Gooi ze er uit en ga dan maar weer fijn goed ziende leider spelen" Miauwde Tsubaki, die blijkbaar de eieren toch wel iets voor hun geld koos. "Met alle liefde," Miauwde Aka met sarcastische ondertoon. "De andere knights klagen dat je ze minderwaardig behandeld, iets wat onacceptabel is voor jouw rang. Nogmaals herhaal ik mijn waarschuwing, gedraag je of verlaat het kasteel."